Historia Magii

Historia Magii
prof. Miranda Beller - Lenghton


*Są to notatki sporządzane na podstawie wykładu naszej profesorki .__. , niektóre fragmenty mają dziwną składnię, bądź całościowo są pozbawione sensu. Mi się po prostu nie chciało tego poprawiać xD* 

I Lekcja I – Stonehenge, Avebury, Glastonbury. 


Stonehenge – wielka budowla w Europie (Anglii) położony w hrabstwie Wiltshire. 
Był związany z kultami lunarnymi i solarnymi, dla niektórych był kalendarzem słonecznym, a dla innych cmentarzyskiem. 
Prawdopodobnie pochowano tam Boadicę, słynną pogańską królową. 

Etymologia – „stan” – kamień, „hange” – otaczać 

Avebury – największy kamienny krąg na Ziemi, obejmuje około 11.34 hektara powierzchni. Składa się z dwóch kręgów z bloków skalnych ważących niekiedy aż 60 ton. 
Pierwotnie krąg zewnętrzny miał blisko 100 głazów, obecnie pozostało zaledwie 27. Niszczyli je ludzie lękający się ich mocy lub nierespektujących jej – już od XIV wieku. Głazów wieńczących użyto do prac budowlanych w niedalekiej wiosce. 
Cel wzniesienia Avebury również nie jest znany. Wciąż niewiadomo, czy było to miejsce pochówku, czy druidyczna kaplica węża. Bez względu na pierwszy cel budowy, kamienie z Avebury robią piorunujące wrażenie. Jakby przez wiele tysiącleci gromadziły energię ziemską oraz psychiczną. 
Megalit był używany 2600 – 1600 r. p.n.e. i wiąże się z nim nadal wiele tradycji, np. pragnienia dziewcząt z wioski spełnią się, jeśli usiądą one na kamieniu zwanym Krzesłem Diabła. 



Glastonbury w Somerset w Anglii to domniemane miejsce pochówku króla Artura, jest potężnym źródłem energii, które przyciągało przez wieki tak pogan jak i chrześcijan. Szczególną moc posiada Glastonbury Tor - wysokie na ok. 150 metrów wzgórze ze skał wulkanicznych zwieńczone pozostałością wieży kościelnej poświęconej św. Michałowi. Sugerowano, że Glastobury było świętym miejscem druidów, a na szczycie wznosił się krąg kamieni, zanim zbudowano tam pierwszy kościół chrześcijański. Kościół ów odbudowywano kilkakrotnie, w tym raz po szczególnie silnym trzęsieniu ziemi, które spowodowało obsunięcie się gruntu na wzgórzu. U podnóża znajduje się studnia, której woda ma ponoć właściwości magiczne. 
Energia Glastonbury sprawiła, że z miejscem tym wiąże się wiele legend, np. że jest to grób króla Artura i jego żony Ginewry, miejsce ukrycia świętego Graala, czy wejście do innego świata: wróżek bądź kosmitów, w zależności od przekonań. Czarownice odprawiały tam swoje rytuały, korzystając z niekwestionowanej w tym miejscu mocy ziemi. 
Nie dziwi zatem fakt, że Glastonbury połączone ze Stonehenge i Avebury dwie najważniejszych linii mocy, na południu Anglii. Co ciekawe, linia mocy, zaczynająca się na górze św. Michała w Kornwalii, łączy wiele miejsc poświęconych temu świętemu, w tym Glastonbury Tor. 



II Lekcja II – Różdżkarstwo historyczne



Różdżkarze, czyli adepci magii wodnej byli tak naprawdę dobrzy w odnajdowaniu źródeł wody dla rolników czy innych obywateli chcących znaleźć zbawienną wodę. Ich narzędziem była rozwidlona gałąź, zwykle leszczynowa, która została przygotowana w fazie przybywania księżyca. 
Używano jej do też innych zadań wróżbiarskich, jak znajdowanie utraconej wartości, skarbów, czy nawet w poszukiwaniu złóż, np. węgla. Jeśli leszczynę uzyskano w wigilię św. Jana pozwalała ona znaleźć ukryty skarb. Jednak, jak podają niemieckie tradycje ludowe, aby spełniła to zadanie właściciel musi ją strugać idąc do tyłu. Jeśli różdżka zostanie właściwie przygotowana, drewno powinno wydawać pisk, gdy je zbliżano do wody.
Praktyka różdżkarstwa obejmuje umiejętności silnej wizualizacji. Różdżkarz skupia umysł na poszukiwanym obiekcie i  obchodzi domniemany teren, trzymając różdżkę obiema rękami za rozwidlone końce, z dłońmi zwróconymi ku górze w oczekiwaniu na szarpnięcie ku dołowi lub pewne wibracje, świadczące o zakończeniu poszukiwań. 

Takie było ich pierwsze zadanie. Dopiero z biegiem lat uzyskali oni zdolności do tworzenia różdżek. 

Obecnie najsłynniejszymi różdżkarzami są Ollivander i Gregorowicz. 



III Lekcja III – Linia Mocy. 



Linie Mocy z angielskiego ley-lines to opasująca ziemię sieć linii energetycznych. Według teorii wysuniętej po raz pierwszy w 1925 roku starożytne cywilizacje odróżniały pole energetyczne ziemi i budowały swoje święte miejsca tylko w „centrach mocy”. 
Linie Mocy zdają się łączyć owe święte miejsca ze szczególnymi punktami ziemi, jak wzgórza, szczyty gór, studnie, nasypy czy zdroje. Ośrodkiem mocy nazywa się miejsca, gdzie przecina się kilka Linii Mocy, mają one podwyższony ładunek energii (jak w studni w Avebury). 
Współcześni poszukiwacze takich miejsc wskazują hipotez, że aby pojawiło się centrum mocy, msi się w danym punkcie przeciąć co najmniej 7 Linii Mocy. 



ŁADUNEK ENERGETYCZNY: 

a) naturalny – wychodzi z głębi ziemi 

b) sztuczny – wytworzony przez człowieka